Czy wiecie, że…?

Jak na pasję do herbaty przystało postanowiłam się podzielić z Wami kilkoma informacjami na temat herbaty właśnie wynalezionymi w  literaturze oraz w internetach.

Herbata to zimozielone rośliny (krzewy i drzewa z rodzaju Camellia, występujące w dwóch gatunkach pochodzących od dzikich form występujących w Azji Południowo-Wschodniej. Obydwa gatunki rosną w rejonie Himalajów.

Herbata chińska daje surowiec delikatniejszy, a herbata indyjska po daje surowiec mocniejszy z którego napar jest ciemniejszy. Bogactwo niepowtarzalnych smaków i aromatów wynika głównie z odmiennej obróbki herbacianych liści.

• Kamelia chińska (Camellia Sinensis) pochodzi z terenów południowo-wschodniej Azji. Osiąga wysokość 10 metrów (na plantacjach do 2-3 m). Z uwagi na niską zawartość garbników nadaje się też lepiej do produkcji herbaty zielonej niż np. odmiany assamskie. Krzewy chińskie mają na ogół węższe i delikatniejsze liście, a roślina jest bardziej odporna na mróz niż herbata indyjska. Najsłynniejsze drzewa herbaciane podziwiać można w lesie w regionie Xis-huang-banna (w prowincji Yunnan). Mają one około 32 metrów wysokości, średnica pnia mierzy nieco ponad metr, zaś ich wiek szacuje się na ok. 1700 lat.
• Kamelia assamska (Camellia Assamica) pochodzi z terenów północno-wschodnich Indii, ale w przeciwieństwie do powszechnie znanej kamelii chińskiej, z jej istnienia nie zdawano sobie sprawy przez długie lata. Dopiero w 1835 roku oficer Kompanii Wschodnioindyjskiej Robert Bruce wziął udział w wyprawie do położonego pomiędzy Indiami i Burmą Assamu, gdzie wódz plemienia Singpho pokazał mu młodą kamelię.  Camellia assamica jest krzewem bardzo podobnym do kamelii chńskiej. Osiąga wysokość od 6 do 18 metrów, ale ma większe od niej liście. Herbata tej odmiany na plantacjach uprawiana jest w postaci krzewów do 1 m wysokości. Najczęściej produkuje się z nich herbaty czarne. Assamikę uprawia się w Indiach, Japonii, Birmie, Indochinach, oraz na Cejlonie i Jawie. 

Obok oryginalnych krzewów herbacianych, pochodzących z Chin lub Assamu uprawia się również rośliny powstałe ze skrzyżowania tych dwu gatunków między sobą. Krzyżówki te określa się mianem hybryd. Obecnie stanowią one podstawę niemal wszystkich plantacji herbaty - na całym świecie. Krzyżówki między herbatą chińską a indyjską są rozpowszechnione szczególnie w Indiach. Ich listki są węższe od listków herbaty indyjskiej, jednak nieco szersze od listków herbaty chińskiej. Obok tego, równie rozpowszechnione jest krzyżowanie roślin w obrębie tego samego gatunku, pochodzących jednak z różnych regionów. W Chinach od dawna powszechne jest krzyżowanie herbat pochodzących z różnych prowincji. Naczelnym dążeniem jest w tym wypadku uzyskanie jak najlepszej jakości, zwiększenie plonów oraz dopasowanie roślin do warunków uprawy - czyli uodpornienie np. na mróz itp.